Dag 10, Tana Torajaland woensdag 10 juni 2015

Na weer een lekker maar teveel ontbijt voor mij zijn we om 09.00 uur opgepikt door onze chauffeur en gids voor onze 2e dag in Torajaland.
We zijn eerst naar de locale weekmarkt geweest. Deze markt is voor de inwoners van Rantepao en vele dorpen eromheen de plek om spullen te verkopen en te kopen.
Naast de vele plekjes waar vis, groente en fruit werden verkocht waren er ook allerlei andere kramen met allerlei spullen.
Naast de weekmarkt was er ook een terrein waar de waterbuffels en varkens te koop werden aangeboden.
De buffels worden in Torajaland alleen nog maar gekocht voor het offeren bij begrafenis ceremoniën. Ze worden niet gebruikt voor het werk op het land. Volgens de gids omdat ze dan te gespierd worden en niet meer geschikt zijn om te eten. En ook omdat de rijstvelden tegenwoordig met een “Japanse Karbouw” bewerkt worden.
De buffels stonden op een modderig stuk land met daaromheen een chaos van auto’s waar de beesten in vervoerd waren. De verkoop en koop was niet echt goed te volgen maar er zullen best wat van die beesten van eigenaar verwisseld zijn.
Volgens Martin de gids is juni een goede tijd om buffels te kopen omdat er een hoop begrafenisceremoniën in juli en augustus worden gehouden en dat daarom de prijs dan een stuk hoger is. De redelijk hoge prijs komt mede door de schaarste van de beesten. Er zijn zelfs handelaren die uit anderen delen van Indonesië buffels importeren om de vraag aan te kunnen.
Bij sommige begrafenissen worden tot wel meer dan 100 buffels geofferd.

Na dit tafereel bekeken te hebben zijn we doorgelopen naar het gedeelte van de varkens. Hier was een gedeelte van de varkens wat zit kon bewegen binnen een afrastering van bamboe. Dit was nog wel normaal naar Nederlandse maatstaven. Maar even verderop lagen de varkens vastgebonden op dezelfde manier als waarop we ze gezien hadden bij de ceremonie van gisteren vlak voor ze geofferd werden. Ook werden sommige vervoerd in een jute zak op een kruiwagen.
Al met al een minder prettig gezicht waar Lizette niet blij van werd waarop we lekker terug zijn gelopen naar de auto.

Hierna zijn we naar een traditioneel dorpje waar de oude huizen en rijstschuren op verhoogde terrassen zijn gebouwd gereden. In het dorp waren ze ook allerlei voorzieningen aan het maken voor een ceremonie de komende maand. Dit zouden we vandaag nog diverse malen zien. Er worden dan een heleboel tijdelijke bouwwerken bijgebouwd om de vele gasten te kunnen ontvangen. Alleen met het bouwen zijn ze al enkele weken bezig.
Na het dorpje bekeken te hebben zijn we doorgereden en hebben we nog een rit door de omgeving van Rantepao. Hier hebben we nog een aantal rotsgraven bekeken en hele mooie rijstvelden in diverse etages. Na de lunch hebben we nog een bezoek gebracht aan een traditioneel dorpje waar rituele “menhir”stenen stonden waarvan sommige meer dan 3 meter hoog waren. De menhirs zijn in een cirkel geplaatst en dienen ter nagedachtenis aan de overledenen.

Na ook dit bekeken te hebben zijn we naar onze laatste stop van vandaag gereden. Ook dit was weer een Toraja dorpje. Onderweg gingen de schuiven boven open en begon het te plenzen.
We hebben het dorpje even bekeken vanuit de auto en zijn even gaan schuilen onder een rijstschuur.
Na dit alles zijn we teruggebracht naar ons hotel.

Op het moment dat ik aan het tikken ben wordt Lizette nog even een uurtje onder handen genomen door een masseuse. Vanavond nog even eten en dan weer de koffers inpakken.
Morgenochtend om 08.00 uur worden we opgehaald door de chauffeur voor onze rit naar Senkang.
Hopelijk dat we daar weer contact met de rest van de wereld kunnen maken want dat is nu al 5 dagen niet gelukt.