Dag 1,2 en 3 Schiphol naar Banjarmasin

Kalimantan 2019, dag 1, 2 en 3. Vrijdag 13, Zaterdag 14 en Zondag 15 september.

Zo ik heb de computer maar weer geopend om ook dit jaar weer een poging te wagen iets van een reisverslag te schrijven van onze avonturen in Indonesië.
Dit jaar werd het Kalimantan en dit jaar zijn we ook niet samen maar met z’n vieren.
We hebben dit jaar gezelschap van twee vriendinnen Natascha en Joy.
De eerst 3 dagen kunnen wel in 1 verslag want de eerste 2 dagen zijn we eigenlijk alleen maar aan het reizen geweest.
Op vrijdag de 13e werden Lizette en ik om 07.00 uur opgehaald door (schoon)pappa Joop welke ons, zoals alle jaren weer naar Schiphol heeft gebracht.
Na een rit zonder files waren uiteraard ruim op tijd op Schiphol.
Om 08.45 uur werden Natascha en Joy ook afgezet en waren we compleet.
Na alle noodzakelijk zaken afgehandeld te hebben (inchecken, veiligheidscheck, paspoortcontrole) konden we nog even wat shoppen en ons vertrouwde bakkie Starbucks naar binnen werken.
Volgens schema zouden we om 12.05 uur vertrekken maar door drukte in de lucht hadden we vertraging en gingen we om 12.30 uur de lucht in.
Ons eerste stukje vliegen duurde 13,5 uur waarin we gelukkig, behalve eten, filmpje kijken, lezen ook nog wat geslapen hebben.
Om 07.00 uur plaatselijke tijd landde we veilig op de luchthaven van Jakarta en nadat we ook hier de paspoortcontrole en veiligheidscheck weer gehad hadden hebben we nog wat tijd in de vertrekhal doorgebracht. Ook gelijk onszelf miljonair gepind want we kunnen de rupiah’s maar alvast binnen hebben.
Om 11.45 uur gingen we weer de lucht in voor ons laatste stukje vliegen van onze 2e dag. Deze trip duurde maar 1,5 uur en met weer een uurtje tijdsverschil was het 14.30 uur plaatselijke tijd toen we het vliegtuig uitstapte en waren we dus alweer 25,5 uur onderweg vanaf het moment dat we thuis de deur achter ons dichtdeden.
Dan is het altijd even spannend of het koffers doorlabelen vanaf Schiphol naar Banjarmasin weer gelukt zou zijn. Maar ook dit keer was dit weer gelukt.
Zelfs zo goed dat onze 4 koffers bij de eerste 10 koffers de band op kwamen en we dus heel snel de warmte inliepen. We waren zelfs zo snel dat onze chauffeur en gids er nog niet waren, maar na 10 minuten kwamen zij aan. Vier personen met vier koffers in een personenauto gaat niet passen dus er waren twee auto’s gestuurd. Kennelijk zijn hier geen busjes. Dus de koffers in de ene auto en wij in de andere.
Na 45 minuten rijden werden we netjes bij ons hotel afgezet.
Nadat we op onze kamers lekker een douche gepakt hadden zijn we even de omgeving gaan verkennen. We zitten niet echt in het centrum maar hebben een rondje gelopen en even in de plaatselijke supermarkt wat spulletjes gekocht.
Hierna lekker terug gelopen naar het hotel en daar wilde we even lekker wat drinken.
Na bijna 30 uur reizen was ik wel toe aan een lekker Bintang biertje. Joy dacht daar hetzelfde over dus bestelde we 2 flessen Bintang. De ober gaf aan dat zij geen alcohol verkochten. Er is dus wel wat verandert sinds wij in 2016 voor het laatst in Indonesië waren. Maar voor elk probleem is er een oplossing. Op mijn vraag of hij wel voor bier kon zorgen gaf hij aan dat hij wel iemand bier kon laten halen.
Dus ik geld gegeven en inderdaad na een paar minuten kwam hij terug met een zwart plastic zakje met daarin 2 flessen Bintang.
Na ons drankje hebben we daar ook gegeten.
We kozen allen voor nasi goreng die we wel eens lekkerder gegeten hebben maar het was zeker niet slecht.
Na onze maaltijd ging het licht bij ons wel langzaam uit. En gezien het feit dat we Zondagochtend al om 05.00 uur opgehaald gingen worden zijn we lekker naar onze kamers gegaan en hebben heerlijk geslapen.

Zondagmorgen om 04.15 uur ging onze wekker. Pffffff
Vanmorgen staat een bezoek aan de drijvende markt op het programma.
Deze markt is op de Barito rivier die door Banjarmasin stroomt.
We werden om 05.00 uur opgehaald door onze gids Mohani, die we voor het gemak maar Mo gaan noemen J en een dame die stage liep om gids te worden die we voor het gemak maar Beyonce mochten noemen.
Na een paar minuten lopen konden we bij de rivier instappen in onze longtailboot. Dit is een lange houten boot die in Azië veel gebruikt worden.
De lokale bevolking hebben de kleine versie hiervan vaak voortbewogen door te peddelen. Wij hadden de motor versie waar een soort automotor in ligt.
We begonnen in het donker en met het motorgeluid van onze boot en het gezang van alle moskeeën die hun mensen opriepen tot gebed voeren we over de rivier.
De temperatuur viel nog een beetje tegen en met het gespetter af en toe was het zelfs een beetje fris.
Na ongeveer 1,5 uur varen waarbij het langzaam licht werd kwamen we aan op de plek waar tientallen bootjes bij elkaar lagen en vanuit hun bootjes verkochten de, meestal vrouwen hun koopwaar. De meeste bootjes waren gevuld met fruit, groente of vis. Maar ook waren er bootjes die koffie en thee verkochten en ook waar saté werd klaargemaakt op de boot. En al die bootjes voeren door elkaar heen om zo bij de boten te komen van mogelijke klanten.
Al dit gekrioel van deze bootjes hebben we zo’n 1,5 uur met veel plezier gadegeslagen.
Rond 08.00 uur zijn we dezelfde weg weer teruggevaren.
Nu in het licht waarbij langs de waterkant allerlei soorten huizen te zien waren. Sommige gammel van golfplaten, andere iets steviger en andere zelf, geregeld door de overheid, in dezelfde kleuren en stevig.
Overal zag je mensen zich wassen, de was doen, kinderen zwemmen en dat allemaal in hetzelfde rivierwater. En dan worden ook alle behoefte´s ook nog gedaan in de rivier.
Om 09.30 uur werden we weer netjes afgezet op het terras van het hotel. Vervolgens hebben we lekker ontbeten en hierna hebben we lekker nog even een uiltje geknapt.
In de middag hebben we eerst ergens geluncht met Mo en Beyoncé.
Na de lunch moesten we nog `even` wachten tot dezelfde boot ons weer kwam ophalen. Dit keer hebben we een boottocht gemaakt door de kanalen en kanaaltjes in de omgeving.
Het was mooi om te zien hoe het dagelijkse leven is van de lokale bevolking en hoe zij op en aan het water wonen.
Doordat we aan het einde van het droge seizoen zitten was de waterstand op een gegeven moment zo laag dat we de boot uit moesten en een stuk door een dorpje moesten lopen.
De gids Mo gaf aan dat hij dit nog niet eerder had meegemaakt en zei dat we na ongeveer 500 meter weer in de boot zouden kunnen stappen.
Als er 4 blanke mensen door een dorp lopen waar ze dit normaal dus nooit meemaken geeft dit enige beroering. De groep mensen die ons volgden werd steeds groter en vooral Natascha met haar lengte maakte indruk om de mensen. Na een tijdje lopen moesten we over een lang gammel bruggetje naar een vlonder waar de boot ons zou oppikken. Daar we de deugdelijkheid van het bruggetje niet helemaal vertrouwde hebben we een voor een de brug bedwongen. Toen de laatste van onze groep op de vlonder stond kwam de hele groep kinderen die ons gevolgd was en liepen ze ook allemaal het bruggetje op. De buurman die normaal de brug gebruikt stond met grote ogen te kijken en het leek of hij bang was dat de brug het niet zou houden.
Tijdens het wachten op de boot werd de jeugd door ons voorzien van wat snoep. De gekleurde mentos snoepjes werden wel lekker gevonden, maar de drop mentos en de gewone dropjes werden soms stiekem en soms openlijk uitgespuugd.
Na 10 minuten wachten kwam de boot, waarbij bleek dat deze niet bij de steiger kon komen omdat het daar te ondiep was. Dus de jeugd werd van het bruggetje gestuurd en wij weer over het gammele bruggetje terug naar de betonnen straat.
Even verderop was er wel een plek waar we de boot weer op konden klimmen, maar niet voordat we een groepsfoto hadden gemaakt met alle kinderen. Echt een mooie extra ervaring van onze tocht door de kanalen.
Nadat we weer ingestapt waren werden we uitgezwaaid door de hele kinder clan en vervolgden wij ons rondje.
Even voor 18.00 uur werden we weer netjes bij het hotel afgezet en waren we weer een hele mooie ervaring rijker.
In de avond zijn we in een lokaal restaurant buiten het hotel heerlijk soto (kippensoep) gaan eten, samen met Mo en Beyoncé.
Na onze heerlijke soto naar binnen gewerkt te hebben zijn we op de terugweg nog even gestopt bij een koffiebar waar volgens Mo echt lekkere koffie werd verkocht. Hij had inderdaad niet gelogen.
Na dit lekkere bakkie zijn we teruggelopen naar ons hotel.
Morgenochtend om 09.00 uur (voor ons doen laat) worden we opgehaald en rijden we naar onze volgende bestemming, Palangkaraya.

Tot schrijfs….