Dag 10 donderdag 14 september 2017. Phong Nha-Hué

Vanmorgen liep Lizette al om 06.00 uur te spoken en daardoor mij uit mijn slaap te halen. Maar om 06.30 uur was ik ook klaar met in bed liggen en ben ik ook maar opgestaan.
Lekker ontbijtje naar binnen gewerkt en daarna waren de gids en chauffeur ook weer aanwezig. Vandaag gaat de reis naar Hué en verlaten we Noord-Vietnam.
Om 07.50 uur verlieten we ons hotel en zijn we verder gereden richting het zuiden.
Onderweg hadden we aardig wat regen. Ik denk dat we vandaag de zon niet veel zullen gaan zien vrees ik.
Na ongeveer 2 uurtjes rijden kwamen we aan in de DMZ of te wel de Demilitarized Zone (gedemilitariseerde zone). Dit was tussen 1954 en 1976 een enkele kilometers breed gebied aan weerszijden van de demarcatielijn ter hoogte van de 17e breedtegraad. Dit kwam voort uit de akkoorden van Geneve om de Democratische Republiek van Vietnam te verdelen in 2 helften.
Bij de grens tussen Noord en Zuid-Vietnam zijn we gestopt en hebben daar even over de brug gelopen waar vroeger de grens over heen liep.
Dit was goed te zien want de noordkant van de brug was blauw en de zuidkant geel.
Ook hebben we bij deze voormalige grens nog even in een klein museum gekeken.
Hierna zijn we teruggereden naar een plek aan de kust waar de Vinh Moc tunnels liggen.
In het gebied waar deze tunnels zijn gegraven zijn heel veel bombardementen geweest door de Amerikanen. Dit was de reden dat men hier deze tunnels is gaan graven.
Tunnels zijn tot 30 meter diep gegraven. Volgens Wikipedia leefden er 60 families in de tunnels en werden er in totaal 17 kinderen geboren in de tijd dat de tunnels werden gebruikt. In het complex waren waterputten, keukens, kamers voor elke familie en medische ruimten.
Na eerst een film bekeken te hebben ove de tunnels hebben we daarna rondgewandeld over het complex waar de tunnels liggen.
Bovengronds kon je een aantal putten zien van waaruit de grond die werd weg gegraven omhoog werd getakeld. Ook zag je een aantal begin stukken wat ventilatietunnels bleken te zijn.
Bij tunnel ingang 5 zijn we vervolgens met onze gids Lang het complex ingelopen. Nou moet je weten dat ik niet van de tunnels, kruipruimtes, kleine liften en meer van dat soort enge dingen ben. Met andere woorden ik ben ene beetje claustrofobisch aangelegd.
Ik was al heel blij dat er verder geen hele hordes toeristen achter ons de tunnels ingingen. Dan zou ik alweer wat meer angstzweet hebben omdat ze dan mijn uitweg zouden blokkeren. Vooraf had ik niet het idee dat we redelijk ver en diep de tunnels in zouden gaan. Maar al snel merkte ik dat we steeds verder daalde en weer een andere gang in liepen. Onze gids is denk ik een jaar of 60 oud en loopt nou niet meer bepaald als een kievit dus dat gaf mij ook al weer wat extra stress dat getreuzel voor mij. Toen we op een gegeven moment weer een afslag namen en weer verder de diepte ingingen had ik het ff gehad. Ik moest echt even gaan zitten en diep inademen om niet in paniek te raken. Het zweet brak mij aan alle kanten uit ook al was het niet zo warm in die tunnels.
In de tunnels was het ook mooi, hoewel ik daar niet altijd oog voor heb gehad.
Met behulp van poppen was het wat levendiger gemaakt. Je kon goed zien dat in een inham, van denk ik nog geen 4 m2, een gezin had geleefd. Zo waren er diverse van deze inhammen in een tunnelbuis. Ook was er een gat ingericht als kraamkamer en een ander deel was een keuken. Ik denk dat we ongeveer 20 minuten door de tunnels hebben gelopen. Wat was ik blij dat we de trap omhoop opliepen, niet snel genoeg door onze oma gids, en dat ik daglicht zag. Achteraf was het een mooie belevenis maar daar dacht ik in de tunnel echt anders over.
Na ons tunnelbezoek zijn we weer in de auto gestapt en zijn we verder gereden richting Hué. Hier hebben we eerst geluncht waarna we de verboden stad hebben bezocht waar de keizer van de Nguyen Dynasty woonde in de 19e eeuw.
Ook dit complex is tijdens de diverse oorlogen flink beschadigd maar wordt gelukkig wel gedeeltelijk gerestaureerd. Voor het eerst hebben we hier onze poncho die al voor het 6e jaar meegaan moeten gebruiken.
Na de lunch begon het namelijk te regenen en het is niet meer droog geworden.
De gids had het over een storm waar dit bij hoorde.
Vanmiddag hadden we nog hoop dat dit morgen weg zou zijn.
Na de verboden stad hebben we nog de Thien Mu pagode bezocht en als laatste hebben we nog een boottocht gemaakt over de parfum rivier. Gelukkig hadden we nu een boot met een normaal dak en ramen want de sluizen gingen boven redelijk open en het stortregende.
Hierna zijn we lekker naar het hotel gereden en zijn we naar onze kamer gegaan.
Toen ik even op mijn telefoon aan het kijken was zag ik dat er morgen dus een tyfoon aan land gaat komen, genaamd Doksuri.
Zoals de verwachtingen nu zijn komt hij rond 13.00 uur iets noordelijk van ons aan land vanuit de Chinese zee.
Gelukkig vertrekken wij morgen om 08.00 uur en rijden wij naar het zuiden naar het plaatsje Hoi An.
In de kamer ging ook nog de telefoon. Bleek de Vietnamese reisorganisatie te zijn die vroeg of alles goed ging. Weet niet of zij meer weten over de storm dan wij maar was wel apart dat ze belde.
Vanavond nog even met de poncho aan een restaurant gezocht en gevonden.
We hebben daar lekker gegeten en gedronken en moesten 6,5 euro afrekenen.
Hierna weer door de regen en een beetje wind terug naar het hotel gelopen.
Terwijl wij op de kamer liggen merken we wel dat het harder gaat waaien en het zeikt nog steeds van de regen.
Hoop dat we er morgen niet teveel last van zullen hebben.
Hoop dat we morgen weer ons verslag online kunnen zetten.
We proberen zeker te laten weten of alles goed gaat hier.
Maar daar gaan wij wel vanuit.
Groeten vanuit een nat en stormachtig Hué.

Frank en Lizette