Thailand dag 5

Maandag 19 september
Ja het heeft even geduurd, maar daar zijn we dan. We konden helaas geen verslag plaatsen ivm het feit dat we geen stroom hadden en dus dan ook geen internet.
Maar goed we moesten maandag om 4:45 ons bedje uit en dat was ff pfffff maar goed het was het waard.
Om 06:30 werden we opgehaald door een minibus, even later stapte we over in een grote touringcar.
Daarna zijn we vertrokken richting Kanchanaburi, dit is bekend door de Bridge over de River Kwai. We zijn eerst met een boot over de Kwai-rivier gevaren en daarna zijn we over de brug heen gelopen. Je kan niet helemaal bevatten dat er zoveel mensen dood zijn gegaan om een brug en de verdere spoorlijn, totdat je in het museum bent aan gekomen, daar werden we wel ff stil van om te zien wat de mensen hebben moeten doorstaan in die tijd. Tegenover het museum ligt het ereveld Chungkai één van de drie rustplaatsen voor de slachtoffers van de dodenspoorlijn. Hier liggen veel Amerikaanse, Australische en Nederlandse soldaten begraven die tijdens het werken aan de Thais/Birmese spoorlijn zijn overleden. We hebben nog gezocht naar namen en de fam. Oosterveer lag daar niet, de Fam. Cramer wel. We hebben geen idee of dit familie is. Na dit alles zijn we met de bus verder gegaan richting een ander stuk van de Kwai-rivier. Eenmaal daar aan gekomen zijn we in een boot over gestapt en via de Kwai-rivier naar de Rivier Kwai Jungle Rafts gevaren. Jullie willen niet weten wat wij na 40 min gevaren te hebben over de Kwai-rivier zagen. We kwamen bij een bungalow resort aan. Het zijn bungalows drijvend op het water. Onwijs gaaf dus. Nadat we geluncht hadden konden we naar onze kamer en toen was het oké we zijn nu echt op vakantie!!!!! Geen stroom, dus geen licht, geen warm water, wc en douche in één waarbij het douchewater gewoon op de houten vloer valt en tussen de planken door de rivier in drupt, deuren ja alleen de ingang en de uitgang hahahahah dit is dus echt een plaggenhut. We hebben een olie lampje voor de avond en daar moet je het mee doen. Wel onwijs mooi zo op het water hoor.
Frank heeft nog even een verfrissende duik genomen in de snel stromende rivier. Je was wel verplicht om een zwemvest aan te doen maar daardoor bleef je lekker drijven. Voor de hutten waren drijvende terrasjes waar je via een ladder het water uit kon. Wij hadden het laatste vlot met een ladder dus het was wel zaak om niet de ladder te missen. Zet verloor nog een Birkenstock slipper toen ze op het vlot wilde gaan zitten waarna ik het water in sprong en de slipper heb gered van de verdrinkingsdood J.
Even rond 16:00 uur kwam onze gids Sam ons halen voor een tour door het dorp heen. Het dorp heeft niet echt een naam, maar vanaf het drijvende hotel liep je via een bamboe trap naar het vasteland. In het dorp wonen mensen van de Mon stam. Sam vertelde ons dat de Mon mensen zijn, die gevlucht zijn uit Birma en deze zijn dus illegaal in Thailand. Om toch te kunnen leven mogen ze van de Thaise regering hier wonen en na 10 jaar zijn ze vrij om te gaan waar ze willen in Thailand. Deze mensen leven heel primitief in zelf gebouwde hutten. Dat is toch iets heel bijzonders hoor om mensen zo te zien leven. Maar geloof me ze zijn gelukkig, want ze zijn op een zekere manier vrij, ze leven niet meer in Birma en na 10 jaar hier geleefd te hebben zijn ze echt vrij. De mensen van het dorp runnen met zijn allen het hele hotel. Na het heerlijke diner wat we daar in het hotel kregen hebben we nog een voorstelling van 30 minuten gezien waarbij de Mon-mensen uit het dorp in traditionele kledij een aantal dansen lieten zien met daarbij horende muziek. Ze moeten nog wel wat oefenen volgens ons maar het was leuk om te zien. Hierna hebben we voor onze hut nog wat gedronken en na een heerlijke koude douche zijn we lekker gaan slapen.
Het was dus een dag van veel indrukken, maar wel een mooie dag.